ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Κρίστιν Γκέρατυ στο άρθρο της «Αναπαράσταση και λαϊκή κουλτούρα» επισημαίνει ότι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στις σπουδές στον τομέα των ΜΜΕ είναι η συμμετοχή του κοινού στις αναπαραστάσεις που προβάλλει η λαϊκή κουλτούρα, κατά πόσο δηλαδή μπορούν τα ΜΜΕ να παράγουν κουλτούρα που αντιπροσωπεύει τα ενδιαφέροντα του κοινού. Η Κ. Γκέρατυ ισχυρίζεται ότι η σχέση μας με τα ΜΜΕ καθορίζεται περισσότερο από τις συνήθειες και τις ασχολίες της καθημερινής ζωής μας και λιγότερο από την απόλαυση που προσφέρει το εκάστοτε πολιτισμικό προϊόν. Ακόμη, τονίζει το γεγονός ότι στην έρευνα της αναπαράστασης στα ΜΜΕ ένας κρίσιμος σταθμός ήταν η ανάπτυξη της σημειωτικής στη γλωσσολογία και η εφαρμογή των σημειωτικών μεθόδων σε σύστημα επικοινωνίας , τα οποία, μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνουν εικόνες.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου της, η συγγραφέας αναλύει το πώς κατανοούμε μια φωτογραφία. Αυτό, λοιπόν, γίνεται με την εφαρμογή μια σειρά λόγων που μας βοηθούν να οργανώσουμε το νόημα. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ως παράδειγμα μια φωτογραφία του διαδόχου του θρόνου Κάρολου και της πριγκίπισσας της Ουαλίας Νταϊάνας. Ο τρόπος που κατανοούμε τη φωτογραφία στηρίζεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ γενικού και ειδικού, μεταξύ των ιδιαίτερων στοιχείων της εικόνας και των ιδιαίτερων στοιχείων της εικόνας και των γενικότερων λόγων περί φωτογραφίας, κοινωνικών δομών και ατομικής συμπεριφοράς.
Στο δεύτερο μέρος, περιγράφει τη σχέση που έχει η αναπαράσταση με το φύλο. Ένα βασικό κίνητρο των πρώτων μελετών της αναπαράστασης των γυναικών ήταν η αίσθηση ότι οι «εικόνες των γυναικών» ανεπαρκείς και δεν έχουν καμία σχέση με τα μοντέλα των διαφημίσεων και των περιοδικών. Επίσης, η σαπουνόπερα θεωρήθηκε ένα από τα ελάχιστα είδη της τηλεόρασης που από τη μια αναγνώριζαν και από την άλλη επιδοκίμαζαν το χαρακτήρα της γυναικείας εργασίας στην ιδιωτική σφαίρα. Η μελέτη της σαπουνόπερας στάθηκε γόνιμη, ανοίγοντας το δρόμο στη μελέτη της αναπαράσταση. Έθεσε το ζήτημα των κατασκευών της θηλυκότηταςκαι της αρρενοπώτητας.
Στο τρίτο μέρος , η Κ. Γκέρατυ παρουσιάζει την αναπαράσταση και τις εκπομπές επειγόντων περιστατικών. Παίρνει ως παράδειγμα εκπομπές που ασχολούνται με εγκλήματα και καταστάσεις επείγουσας ανάγκης και δραματοποιούν περιστατικά που έχουν συμβεί σε «πραγματικούς ανθρώπους».
Τέλος, στα συμπεράσματα της μας λέει ότι στο άρθρο της επιχείρησε να δείξει με ποιον τρόπο οι μέθοδοι της σημειωτικής μας έχουν βοηθήσει να καταλάβουμε πώς κατανοούνται οι εικόνες των ΜΜΕ. Άρα λοιπόν, ο ρόλος της σημειωτικής είναι η εφαρμογή μεθόδων σε συστημα επικοινωνίας.